суббота, 4 ноября 2017 г.

ՀԱՂԹԱՆԱԿԻ ՄԵԼԱՆԽՈԼԻԱ ԿԱՄ ՊԱՅՔԱՐ ԻՆՔԴ ՔՈ ԴԵՄ

Կյանքը պայքար է, իսկ պայքարը` կյանք: Այո պայքար, դա մի հզոր զենք է,  որը հաճախ օգտագործում ենք ինքներս մեր դեմ:


Անշուշտ, եթե դու մարդ ես, ուրեմն պայքարում ես քո  որոշ մտքերի, բնավորությունների, զգացմունքների և անգամ էության դեմ:


Մարդկային միտքն իրական կռվի դաշտ է, որտեղ մենամարտում են բազում հակասական մտքեր: Այդ մտքերը մարդու գործողությունների նախապատկերն են, և հենց այդ գործողություններից էլ կախված է մարդու կյանքի որակը: 



Իրականում պայքարի այս տեսակն ամենավտանգավորներից է, քանի  որ չգիտես, թե քո ո՞ր կողմն է ճիշտը և որի՞ հաղթանակն է ավելի ցանկալի…


Ամեն դեպքում մարդն այս պայքարներում ունենում է հաղթանակներ:
 Իսկ ու՞մ  է հաղթում: Իհարկե հենց իրեն: Եվ ո՞վ է պարտվողը: Իհարկե հենց ինքը:


Փաստորեն ինքդ քո դեմ  պայքարում չկան հաղթողներ և պարտվողներ: Կա մեկ հաղթող և մեկ պարտվող: Դա դու ես:


Ստացվում է, որ մարդը միարժամանակ վերապրում է և´ հաղթանակ, և´ պարտություն: Փաստորեն բախվում է երկու հակասական երևույթների` հաղթում է ինքն իրեն և պարտվում է ինքն իրեն:


Եկեք այս երևույթը տեղափոխենք նյութականի դաշտ:
Մարդկային բոլոր զգացմունքները կապված են գլխուղեղի
կեղևային կենտրոնների աշխատանքի հետ: Բոլոր զգացմունքները նյութական հիմք ունեն:


Այսպես հաղթանակի ուրախությունը վերապրելիս  օրգանիզմում արտադրվում են էնդորֆիններ, որոնք ապահովում են մարդու երջանկության զգացումը: Իսկ պարտություն վերապրելիս արտադրվում է մելատոնին, որը ապահովում է  մարդու տխուր`մելանխոլիկ վիճակը:


Այսպիսով մարդն ինքն իր դեմ պայքարում չի վերապրում  հաղթանակի ուրախությունը: Նա վերապրում է հաղթանակի մելանխոլիան:

Արինա Հակոբյան, Էլինա Հակոբյան

Комментариев нет:

Отправить комментарий